"Beni Boşverin Eve Ayna Alın"

Ülkemizde oldukça kısıtlı bir kitleye hitap eden motorsporlarına keyif getiren Erdim Facebook'taki takipçileriyle paylaştığı eleştirisinde, bu sporun gözüktüğü kadar havalı olmadığını dile getirdi. Yarışı düzenleyen kulüplerden, organizasyona kadar pek çok noktada önemli tespitler yapan Erdim'in eleştirileri, eleştiriye pek de tahammülü olmayan spor camiasını karıştıracak gibi gözüküyor. Camiadan kendisine yönelik ilgi kadar nefretin de olduğuna dikkat çeken Erdim, "tek derdim bu işi sevmekti" dedi.

Aslında Ümit Erdim'in ralliye adım atması, gerek medya değeri gerekse motorsporlarına olan sempati açısından olumlu olarak değerlendirilse de, motorsporlarının kaynayan kazanında Erdim'in bu isyanına gelecek yorumlar merak konusu.

Yazı: Volkan Demirkuşak

İşte Ümit Erdim'in Facebook üzerinde paylaştığı o yazı;

2014 Türkiye Ralli Şampiyonası bitti.. Sanıyorum bu yılın en heyecanlı en tecrübesiz en fasulye ismi bendim. Harika şeyler yaşadım,müthiş insanlar tanıdım. Olağanüstü dostluklar kurdum.Kendilerini bilirler. Ama toz pembe değildi tabi. Motorsporlarının bir şekilde ucundan kenarından gerek izleyici gerek hakem gerek etapçı gerek yancı pozisyonunda yıllardır içindeydim. Fakat bazı şeyleri görmeme tabiki yeterli değildi. İlk önce yerden yere vuruldum, ünlüdür heveslidir parası vardır hava atıyodur dediler tanımayanlar. Tanıdıkça ya çok sevenler ya da nefreti büyüyenler oldu. Olsun. Dert değil. Motorsporları üzerinden kendi tanıtımını pr'ını yapıyo diyenler oldu. Olsun. Yazık ki farkına varmadıkları şey son 1 yılda Türkiye'de belki de hiç konuşulmadığı kadar konuşuldu spor. Artık röpörtajlarımda tv programlarında sorulacak soruların arasına girdi.Alttan alttan bilinçaltına yerleşti. Farkındalık oldu az da olsa. Derdim bunlar da olmadı aslında. Benim tek derdim bu işi sevmekti. Belki sizden az belki çok. Ama tabanı sadece sevgi. Pilot sıfatıyla bu sporda bulununca aslında 'Türkiye Ralli Şampiyonası' isminin göründüğü kadar havalı ve sportif olmadığını gördüm. Yarışı düzenleyen kulüplerin çok iyi organizasyon yapıyomuş havalarında gezip aslında nasıl basit ama tehlikeli güvenlik hataları yaptıklarını gördüm. Servis alanlarında insanların önce ayaküstü sohbet edip 3 dakika sonra birbirlerine nasıl hasetle baktıklarını gördüm. Yönetiminden takımına herkesin gözünde dolar işaretini gördüm. 3 kuruş sponsorluk için nasıl adam harcandığını, nasıl gönül kırıldığını, nasıl karakterlerden ödün verildiğini gördüm. Aslında sportif rekabet yerine egoların rekabetini gördüm. Spor spor spor diye bi tarafını yırtanların kaçak antrenman için nasıl çabaladıklarını gördüm. Yiğit'in kurban seçildiği ve edildiği bu meselede aslında nasıl herkesin kaçak antrenman sevdalısı olduğunu etaplarda yatıp kalktığını gördüm. 'Yarın öbürgün rekabet içine girdiğinde seni de görücez ümit efendi' diyenleri duyar gibiyim şu an.. Kaçak bişey yapmadan da rekabetin kralını yaşatan sporcularımızı da herkes biliyo o işleri geçin. Servis alanında 5.sınıf vatandaş muamelesi yapılıp selam verilmeyen mekanik, görevli vs adamların, aslında orasında burasında marka logoları takım isimleriyle dolaşan çoğu insanda çoook çok fazla 'adam've 'insan' olduğunu gördüm.Bazı insanların arabaların parçalarını 3e alıp 30a nasıl millete çakmaya çalıştıklarını gördüm. Milletin yedek parçalarının nasıl haberleri olmadan başkalarına takıldığını, satıldığını gördüm. Bu camia da benim gibi herşeyi görüp biliyo tabiki. Çünkü bunları girince gördüm. Bu insanların görmediği tek şey ayna. Seyirci yok sponsor yok diye ağlamayın. Önce aynaya bakın. Sorulması gereken soruları kendinize sorun. Sporu ben kurtaramam zaten benim haddime değil ben kimim. Doktor olsam hastayı belki iyi ederim. Ama ölüp mezara girmiş adamı geri getirmek mümkün değil. Spora fatiha okuyun bol bol en azından faydanız olsun. Son olarak teşekkür kısmına geçiyim. Başta beni bu işlere başlatan en en başından beri destekleyen her aşamada yardımcı olan Mahmut Ayverdi'ye sonra da Murat Kaya'ya teşekkür ederim. Takımımı anlata anlata bitiremem. Teşekkürüm de yetmez. Kısaca ve sadece Mami ve Bozo'nun ellerinden öperim. Bu yıl yaptığım hataların bedelini sanki yaramaz kırıp döken küçük kardeşleri gibi onlara ödettim aslında. Ama hiç nefes almadılar, terlerini silmediler ve benden gülümsemelerini sakınmadılar. Osman abi Yüksel abi, Selçuk ve Doğuş'u da pas geçemem. Onları da çok uğraştırdım bu yıl. Allah hiçbirinin eksikliğini göstermesin. Sezon başında benimle yola çıkan Melih Ergüneş çok nazımı çekti çok heyecanımı paylaştı yeri ayrıdır. Sonrasında tecrübelerime ortak olan, en az benim kadar bu işe aşkla bağlanan canımın parçası, kanım, dert ortağım kardeşim Şener Güray. Ve muhteşem tecrübelerini benimle paylaşan, bana bir yarışta bir sezonluk tecrübe aktaran Erol Babaol. Muhabbetleriyle, destekleriyle, tebessümleriyle yanımda olan Kerim Tar ve Kutay Ertuğrul. Hepsinin ağzına gönlüne sağlık. Ve Adil Küçüksarı Simin Bıçakcıoğlu ikilisi. Başından beri inandılar, zaman zaman uykularından bile ödün verip benimle uğraştılar. Hiç vazgeçmediler, bir gün of bile demediler. En önemlisi de bana kardeş oldular. Ve annem babam abim ve yakın dostlarım. Evde bitmeyen yarış sohbetlerine katlandılar. Ben anlatırken onların gözleri parladı. Sevincimi üzüntümü paylaştılar. Sıcakta soğukta etaplarda dikildiler. Haklarını asla ödeyemem. Ha şimdi şöyle diyenler mutlaka olur. 'Vay ümit siz neymişsiniz ya. Bi siz adammışsınız da herkes ne kötüymüş.' En başında ne diyosam halen geçerli. Bu kadar konuştum da bu işten vazgeçip gitmiyorum. Allah sağlık imkan verdiği sürece buralardayım hayırlısıyla. Ben önemli bi adam değilim, belki sizin gözünüzden adam da değilim. Boşverin beni. Eve ayna alın.